சொர்க்கம் எது? நரகம் எது?...

சொர்க்கம் எது? நரகம் எது?...

அந்த மரத்தின் அடியில் அமைதியாக அமர்ந்திருந்தார் ஒரு ஜென் குரு. அப்போது அந்த வழியாக ஒரு வீரன் குதிரையில் சென்று கொண்டிருந்தான். அமைதியாக வீற்றிருக்கும் துறவியைக் கண்டதும், அவன் குதிரையில் இருந்து இறங்கி அவரை நோக்கி வந்தான். பின்னர் அவர் அருகே வந்து கைக்கூப்பி வணங்கி நின்றான்.

சிறிது நேரம் கழித்து குரு தனது கண்களைத் திறந்து, அவனை ஊடுருவிப் பார்த்தாரே தவிர, அவனிடம் எதுவும் பேசவில்லை. ஆனால் அவன் பேசினான். ‘குருவே! எனக்கு நெடுநாளாக ஒரு சந்தேகம் இருக்கிறது. அதற்கு தகுந்த விடையை தாங்கள் தான் கூற வேண்டும்’ என்றான். அப்போதும் குருவானவர் எதுவும் பேசவில்லை.

மீண்டும் அந்த வீரனே பேச்சைத் தொடர்ந்தான். ‘சுவாமி! சொர்க்கம், நரகம் என்றெல்லாம் பலரும் சொல்லக் கேள்விப்பட்டு இருக்கிறேன். இவை இரண்டும் உண்மையிலேயே இருக்கின்றனவா?. அப்படியிருப்பின் அவை எங்கே இருக்கின்றன?’ என்று தன் சந்தேகத்தை, அந்த குருவின் முன்பாக வைத்தான்.

இப்போதும் ஜென் குரு அமைதியாகவே இருந்தார். எந்த பதிலும் சொல்லவில்லை. ஆனால் அந்த வீரனோ, பதில் கிடைக்காமல் இங்கிருந்து போகமாட்டேன் என்பது போல் அங்கேயே நெடும் நேரமாக அமர்ந்திருந்தான், குருவின் முகத்தைப் பார்த்தபடியே. குருவானவர் இப்போது அந்த வீரனை தீர்க்கமாக பார்த்தார்.

சிறிது நேரம் கழித்து, அவனிடம் ஒரு கேள்வியைக் கேட்டார். ‘நீ என்ன பணி செய்து கொண்டிருக்கிறாய்?’. அதற்கு அந்த வீரன், ‘குருவே! நான் இந்த நாட்டின் தளபதி. எல்லா படை வீரர்களுக்கும் பிரதான சேனாதிபதியாக இருக்கிறேன்’ என்று பெருமையுடன் கூறினான். குருவிடம் இருந்து ஒரு கேலிச்சிரிப்பு வெளிப்பட்டது.

அவர் வீரனைப் பார்த்து, ‘நீ ஒரு முழு முட்டாள். உன்னைப் போன்ற மடையனை எல்லாம் எவன் சேனாதிபதியாக நியமித்தான்?’ என்று கேட்டுவிட்டு மறுபடியும் கேலியாகச் சிரித்தார்.

வீரனுக்கு வந்ததே கோபம். கண்களின் நெருப்பு பொறி பறக்க, ‘ஏய்! என்ன சொன்னாய்?’ என்று ஆவேசம் பொங்க கர்ஜித்தபடி, தன் உறையில் இருந்து வாளை வேகமாக உருவினான்.

இதனைக் கண்ட குரு, ‘இதோ நரகத்தின் கதவுகள் திறக்கின்றன’ என்றார், தன் சிரிப்பை நிறுத்தாமல். அதைக் கேட்டு ஒரு நிமிடம் திகைத்து நின்றான் வீரன். அவனுக்கு ஏதோ விளங்குவதுபோல் இருந்தது.

சட்டென்று வாளை உறையில் போட்டு விட்டு, கைகளைக் கூப்பி குருவை வணங்கியபடி, ‘மன்னிக்க வேண்டும் குருவே!’ என்றான் பணிவுடன். ‘இதோ சொர்க்கத்தின் கதவுகள் திறந்து விட்டன’ என்றார் குரு மீண்டும் புன்சிரிப்புடன்.

சொர்க்கமும், நரகமும் நம்மில்தான் இருக்கின்றன. ஒருவன் கோபத்தைக் கையாளும் போது தனக்குள் இருக்கும் நரகத்தை நோக்கி நடைபோடுகிறான். அன்பையும், அமைதியையும் வெளிப்படுத்தும்போது தனக்குள் இருக்கும் சொர்க்கத்தை நோக்கி பயணப்படுகிறான்.

 

இது ஏற்கனவே இங்கு இருக்கு என்று நினைக்கிறேன் ஜெசிபர், படித்தாற்போல இருக்கு