அன்பின் உருவமானவர் இறைவன்...அவரை தாயாய்..தந்தையாய், நண்பனாய்,நல் ஆசிரியனாய், சத்குருவாய்.. அனைத்து சம்பந்தங்களிலும் அவரை நினைக்க அவரை ஒரு ஜோதியாக நினைக்கவேண்டும்..அதற்க்கு முன்னால் தன்னை நெற்றியில் மின்னும் ஒரு ஆன்ம ஜோதியாக.. அவரின் குழந்தையாக நினைத்து அவரை நினைக்கவேண்டும் அப்பொழுதே ஆன்மாவிற்குள் சகல சம்பந்தங்களின் அனுபவத்தையும்.. அந்த சம்பந்தத்தின் சக்தி ஆன்மாவில் நிரம்புவதையும் கண்கூடாக உணரலாம்..

அடித்தாலும் தாயை நேசிக்கும் குழந்தை போல...
இறைவனை நேசிக்க வேண்டும்...
-