பிறருக்காக!

-
ஆதிசங்கரரின் சீடரான பத்மபாதர் நரசிம்ம ஸ்வாமியின் பக்தர்.
அடிக்கடி நரசிம்மரை நினைத்து தியானத்தில் ஆழ்ந்து விடுவார்.
நரசிம்மரும் அவருக்குக் காட்சி கொடுத்துவிடுவார்.

ஒரு நாள் அவ்வாறு வெகுநேரம் காட்டில் தியானத்தில் இருந்தார்.
வேடன் ஒருவன் பத்மபாதர் தவத்தில் மூழ்கியிருப்பதைக் கண்டான்.
“ஐயோ! பாவம்…,அவரை காட்டு விலங்குகள் தாக்கி விடுமே’ என்று
அவருக்குக் காவலாக அருகிலேயே நின்றான்.

பொழுது விடிந்தது. பத்மபாதர் கண்விழித்தார். தனக்கு வேடன்
காவலிருப்பதைப் பார்த்து வியந்தார்!

வேடன் பத்மபாதரைப் பார்த்து,

“”கண்ணை மூடிக்கொண்டு இப்படி உட்கார்ந்திருந்தீங்களே சாமி…,
உங்களுக்கு ஏதாவது தெரியுதா?”

“”மனசை ஒருமுகப் படுத்தி தியானித்தால் நாம் விரும்பும் தெய்வத்தை
தரிசிக்க முடியும்! ஆனால் இம்முறை என் பிரிய நரசிம்மரை தரிசிக்க
முடியவில்லை.”

“”நரசிம்மமா? அது எப்படி இருக்கும் சாமி?”

“”சிங்கமுகமும், மனித உடலும் கொண்டிருப்பார் நரசிம்மன்!”

“”இவ்வளவுதானே…! நாளைக்கு சாயந்திரத்துக்கு முன்னே உங்க
முன்னாடி கொண்டு வந்து நிறுத்துகிறேன்.” என்று கூறிவிட்டுப் போய்
விட்டான் வேடன்!

பத்மபாதர் மீண்டும் தியானத்தில் ஆழ்ந்தார்.

சொன்னபடியே நரசிம்மத்தை கட்டியிழுத்து பத்மபாதர் முன்னே
நிறுத்தினான் வேடன்!

பிரமித்துப் போய்விட்டார்

பத்மபாதர்!

இருகரம் கூப்பி வணங்கினார்.

“”பிரபோ! என்னால் இதை நம்பமுடியவில்லை.
வேதசாஸ்திரங்கள் கற்று விரதம் அனுஷ்டித்து இரவு பகலாக உங்கள்
நினைவிலேயே தவமிருந்த எனக்கு மனமிரங்காமல் வனத்திலே
வேட்டையாடித் திரியும் ஒரு வேடனுக்குக் காட்சி கொடுத்தீர்களே?
இதன் தத்துவம் என்ன?”என பத்மபாதர் கேட்டார்.

“”பத்மபாதரே! நீர் எனக்குப் பிரியமானவர்!
உங்களுக்கு வேடன் காவல் புரிந்தது என் பக்தனான உங்களுக்குச்
செய்த சேவையாகும்! நான் என் பக்தர்களை விட, என் பக்தர்களுக்கு
சேவை புரிபவருக்கே முதலிடம் தருகிறேன்.

அது மட்டுமல்ல…,நீங்கள் வேண்டியது உங்களுக்காக! வேடன் வேண்டியது
பிறருக்காக! எனவே நான் கட்டுண்டேன்!”என்றார் நரசிம்மர்!
–
—————————————–

மயிலை மாதவன்

சிறுவர் மணி