காடும் செடியும் 'காரிகை' கற்றன..!

பட்டி தொட்டி எங்கும் நடந்துபோய்ப் பாடிக்களிப்பவர் படிக்காசுப் புலவர். இவரும் பன்னூல் அறிஞர் சதாசிவ சற்குரு தேசிகரும் ஒருசாலை மாணவர்கள்.

காலங்கள் உருண்டோடின. வாழ்க்கைப் பாதைகள் வழிமாறிப்போயின. ஆனாலும் வண்டமிழ்க் கவிதைகளை விட்டு விலகிப்போகாதவர்களாவே இருவரும் வாழ்ந்தனர். மலரும் நினைவுகளுடன், பால்ய சிநேகிதர்களைத் தேடிப்போய்ப் பார்த்து வருவதைப் பெருவழக்காகவே கொண்டிருந்தார் படிக்காசுப் புலவர். அப்படி ஒருநாள், "செம்மற்பட்டி' என்னும் சிற்றூரில் வாழ்ந்து வந்த "செந்தமிழ்க்கிழார்' சதாசிவ சற்குரு தேசிகரைப் பார்த்துவரப் புறப்பட்டார்.

"செம்மற்பட்டி' ஒரு குக்கிராமம். ஆனால், அங்கு வந்து தேசிகரிடம் பாடம் கேட்டுப் பாண்டியத்தியம் பெற்றவர்களுக்கு அது ஒரு "பல்கலைக்கழகம்'. காடும் செடியும் கடந்து நடந்து, கால்கள் ஓயும் நேரம் "செம்மற்பட்டி'க்குச் சென்று சேர்ந்தார் புலவர். போகும் வழித்தடங்களில் பசுமை நிறைந்த செடி கொடிகளில் காய்த்துத் தொங்கும் "தூதுவிளங்காய்களை' சிலர் பறித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அவர்களை உற்றுக் கவனித்தார் புலவர். கைகள், காய்களைப் பறித்தாலும், அவர்களின் வாய், "யாப்பருங்கலக் காரிகை'யின் சூத்திரச் செய்யுளை மனப்பாடமாக ஒப்பித்துக்கொண்டே இருந்ததைக் கண்டார். வியப்படைந்த புலவர் வினவியபோது, அவர்கள் சொன்ன பதில் அவருக்கு பெரும் வியப்பைத்தந்தது.

"பெரும் புலவராம் எம் ஆசான் தேசிகரிடம் பாடம் கேட்டுப் பயிலும் மாணவர்கள் யாம்'' என்று பணிவுடன் கூறினர். புலவருக்குத் தாமும் தேசிகரும் ஒருசேர திண்ணைப் பள்ளியில் அமர்ந்து தேசிகரின் தந்தையாரிடம் ("இலக்கண விளக்கம்' இயற்றிய திருவாரூர் வைத்தியநாத தேசிகர்) இலக்கணம் பயின்ற அந்த இளைமைக்கால நினைவுகள் எழுந்தோடி வந்தன. இன்று இவரின் மாணவர்கள், "காரிகை' கற்று சூத்திரங்களைச் சொல்லிக்கொண்டே "தூதுவிளங்காய்' பறிக்கும் காட்சி, கண்ணிரண்டில் வந்து விரிந்தது. உடனே, செந்தமிழ்க் கவிதையொன்றும் சிந்தையில் வந்து படர்ந்தது.

"சதாசிவ சற்குருவே! அன்றைக்கு பைந்தமிழ் அரங்குகளில் பாடிப்புகழ்பெற கவிவாரணங்கள் நடைபோட்டு வந்தன. புலமைச் செருக்கு மிகுந்த அந்த யானைகளை, நும் பாட்டுத் திறத்தால் நீங்கள் பாடிப் புறந்தள்ளிப் புரட்டி எடுத்தீர்கள். வீரத்தமிழ்ச் சிங்கம் என விளங்கினீர்கள். ஆம், அன்று நும் தந்தையாரிடம் தமிழ்ப்பாடம் கற்றோம். அதனால், இன்று நாம் பாடும் புலவர்கள் ஆனோம். இன்றோ, நம்மிடம் கேட்டுப் பயில்கின்றனர் மாணவப் பிள்ளைகள். இவர்களிடம் அச் "செம்மற்பட்டி' காடும், செடியும் "காரிகை' கேட்டுக் கற்பதை நேரில் கண்ணாறக் கண்டேனே...! என்னே தமிழின் இனிமை!'' என்னும் பொருள்படப் பாடி முடித்தார் படிக்காசுப் புலவர்.

கூடும் சபையில் கவிவா ரணங்களைக் கோளரிபோல்
சாடும் சதாசிவ சற்குருவே! முன்உன் தந்தைதம்மால்
பாடும் புலவர்கள் ஆனோம்; இன்று இச்செம்மற் பட்டியெங்கும்
காடும் செடியும் என்னோ தமிழ்க் காரிகை கற்றதுவே!

(நன்றி-தினமணி)

அறியத்தந்தமைக்கு மிகவும் நன்று சாமி...

என்னே தமிழின் இனிமை!