திருவின் குரல் - விமர்சனம்

அரசு மருத்துவமனை ஊழியர்களாக இருந்துகொண்டே சமூக விரோதச் செயல்களில் ஈடுபடும் வில்லன்களைக் கண்டுபிடித்து நாயகன் பந்தாடும் கதையே ‘திருவின் குரல்.'

வாய்பேச இயலாத மாற்றுத்திறனாளி இளைஞன் திரு (அருள்நிதி). பில்டிங் கான்ட்ராக்டரான தன் தந்தை (பாரதிராஜா) விபத்தில் சிக்க, அவரை அரசு மருத்துவமனையில் சேர்க்கிறார். அந்தச் சூழலில், யாருக்கும் தெரியாமல் கொலை, கொள்ளையில் ஈடுபடும் நான்கு மருத்துவமனை ஊழியர்களின் வழியில் அறியாமல் குறுக்கிடுகிறார் அருள்நிதி. அவரைப் பழிவாங்க வில்லன்கள் செய்யும் காரியங்களையும் இறுதியில் அருள்நிதி அவர்களைப் பழிதீர்ப்பதையும் வழக்கமான காட்சிகள் மூலம் சொல்லியிருக்கிறது படம்.

மாற்றுத்திறனாளி இளைஞனாகக் காதல், பாசம், சோகம் ஆகியவற்றைச் சிறப்பாக வெளிப்படுத்தியிருக்கிறார் அருள்நிதி. குறிப்பாகக் கோபத்தில் கண்கள் சிவக்க ஆக்‌ஷன் காட்சிகளில் அனல் பறக்கிறது. ஆனால் அருள்நிதி மாற்றுத்திறனாளி இளைஞனாக இருப்பதற்கான தேவை எதுவும் கதையில் இல்லை. அரசு மருத்துவமனையில் வலியால் துடிக்கும் காட்சிகளில் அனுதாபத்தை அள்ளுகிறார் பாரதிராஜா. ஆத்மிகாவுக்கு வழக்கமான நாயகி வேடம். வில்லன்களாக வரும் அஸ்ரஃப், ஜீவா, மகேந்திரன், ஹரீஷ் நால்வருமே நன்றாக நடித்திருக்கிறார்கள். குறிப்பாக அஸ்ரஃப் வில்லத்தனத்தில் மிரட்டுகிறார்.

படத்தில் பரபரப்பு இருக்கிறதோ இல்லையோ சாம் சி.எஸ்ஸின் பின்னணி இசை பரபரப்பைக் கூட்டுகிறது. அதேபோல் அரசு மருத்துவமனை லிப்ட் காட்சிகளில் பதற்றத்தை வரவழைக்கிறது சின்ட்டோ பொடுதாஸின் ஒளிப்பதிவு. சண்டைக் காட்சிகளைச் சிறப்பாக வடிவமைத்திருக்கிறார்கள் திலீப் சுப்பராயன் - பேன்டம் பிரதீப்.

ஒரு வழக்கமான கதையைக் கையில் எடுத்திருக்கும் அறிமுக இயக்குநர் ஹரீஷ் பிரபு, அதற்கு வழக்கமான காட்சிகளையே அமைத்திருப்பது பலவீனம். முதல் பாதியில் ஏற்படும் கொஞ்சநஞ்ச எதிர்பார்ப்பும், இடைவேளைக்குப் பின் வடிந்துவிடுகிறது. அரசு மருத்துவமனையின் வெவ்வேறு பகுதிகளில் பணிபுரியும் ஊழியர்கள் எப்போதும் ஒன்றாகத் திரிந்து சதித்திட்டம் தீட்டுவது சாத்தியமா, காவல்துறை அவர்களின் எந்தக் குற்றச்செயல்களையும் கண்டுபிடிக்காமல் இருப்பது எப்படி, அவர்கள் கொலைகாரர்களா, கொள்ளைக்காரர்களா, பாலியல் வன்முறையாளர்களா என்று ஏகப்பட்ட கேள்விகள். எந்தச் செல்வாக்கும் இல்லாத கடைநிலை ஊழியர்களைக் குற்றவாளிகளாகக் காட்டும் காட்சிகள் அபத்தம். மேலும், எளிய மக்களின் புகலிடமாக இருக்கும் அரசு மருத்துவமனைகள்மீதே அச்சத்தை ஏற்படுத்தும் விதத்தில் காட்சிகள் அமைந்திருப்பதும் விமர்சனத்துக்குரியவையே.

சண்டைக்காட்சிகளில் இருக்கும் நேர்த்தி திரைக்கதையிலும் இருந்திருந்தால் திருவின் குரல் திரையின் குரலாகக் கவர்ந்திருக்கும்.