பூஜைப் பொருட்களின் தத்துவம்

கோயிலுக்குச் செல்லும்போது, வீணாகாத பழத்தை எடுத்துச் செல்ல வேண்டும். பூஜைக்கு மலர்களை உபயோகிக்கும்போது காயாகி பழமாக மாறக்கூடிய மலர்களை விட்டு விட்டு மற்றவற்றை உபயோகிக்க வேண்டும்.

மனிதன் தன்னுடைய பூர்வ ஜென்ம பயனாகவே உலக பந்தங்களில் அகப்பட்டு சிரமப்படுகிறான். இந்த அனுபவம் ஐந்து புலன்களின் மூலமாக ஏற்படுகிறது. இதைக் குறிப்பிடும் விதமாகவே ஐந்து விரல்களைக் குவித்துக் குனிந்து மலர்களை எடுக்கிறோம். இந்த வாசனைகள் நீங்கிவிட்டால் நம்முடைய ஜென்மம் உய்வடையும். இதைக் காட்டும் விதமாக ஐந்து விரல்களைக் குவித்து நிமிர்த்திப் பூஜைக்காக விக்கிரகத்தின் மீது மலர்களை போடுகிறோம்.

பழத்தை இறைவனுக்கு சமர்ப்பிக்கும்போது வாசனைகளின் பயனாக விளையும் கர்ம வினைகளையே இறைவன் பாதங்களில் வைத்து அவற்றில் இருந்து விடுதலையை நாடுகிறோம்.

தேங்காய் நீண்ட நேரம் வீணாகாமல் இருக்கக் கூடியது. அதனாலேயே அது கோயிலுக்கு நிவேதனமாக எடுத்துச் செல்லப்படுகின்றது. அதில் ஒரு தத்துவமும் அடங்கி இருக்கிறது.

தேங்காய் மட்டை வெளியே பார்ப்பதற்கு மிருதுவாக இருக்கிறது. உள்ளே இருப்பது நாரும், சொரசொரப்பான ஓடும் உள்பாகமாக இருக்கின்றன. அதற்குள்ளேயே இனிய வெண்மை நிறம் கொண்ட தேங்காய் பதமாக அமைந்திருக்கிறது. கோவிலில் வெளிமட்டையை நீக்கி விட்டு சிறு அளவு குடுமியை வைத்துத் தேங்காயை அர்ச்சனைக்காக சமர்ப்பிக்கிறோம். அர்ச்சகர் தேங்காயை உடைத்து விட்டு, சிறு குடுமியை நீக்கி தேங்காயின் மூன்று கண்களையும் வெளிப்படுத்தி நைவேத்தியம் செய்கிறார். தேங்காயின் மிருதுவான வெளிபாகம் மனிதனின் உடம்பைக் காட்டுகிறது. கரடுமுரடான தேங்காய் ஒரு மனிதன் வாழ்க்கையில் அனுபவிக்கும் பல்வேறு சங்கடங்களை உணர்த்துகிறது. அது அகற்றப்பட்டு இறைவனின் அருளைப் பெறும்போது இனிமையான உட்பாகம் கிடைக்கிறது. மனித உடம்பின் ஸ்தூல, சூட்சும ஆன்மீக வடிவங்கள் மூன்றுமே இப்படித் தேங்காயில் உருவகமாக அமைந்திருக்கின்றன. தேங்காயில் மூன்று கண்ணைத் திறந்து காட்டுவது, இறைவனின் சந்நிதியில் நமது ஞானக்கண்ணைத் திறந்து காட்டுவதற்கு ஒப்பாகும்.

சிவா அண்ணா என்னால உங்கள புரிஞ்சுகவே முடியல ஸ்ரீ ராகவேந்தர் பக்தரா இருந்து சாமிக்கும் புசை, போடுறீங்க நமீதாக்கும் அல்பம் போடுறீங்க

வாவ்! சூப்பர் தகவல்!

இது போல் பல கட்டுரைகள் வேண்டும்