அவள் ஆத்திரமும் அழகுதான்!

காலையிலிருந்து எதற்காவது
கத்திக்கொண்டுதான் இருக்கிறாள்,
ஆனாலும் அவளிடத்தில்
கோபம் வரவில்லை எனக்கு...

வாசல் தெளித்துக்
கூட்டுவதில் தொடங்கி,
ராத்திரி வேலைகளை
முடித்து அயறும்வரை,
அவளுக்கே தெரியாமல்
ஆங்காங்கே உதிருகிறது
அவளுடைய
ஆத்திரத்தின் துணுக்குகள்...

கல்லூரி விட்டுக் கொஞ்சம்
தாமதமாய் வந்தாலும்,
பண்பலை வரிசையில்
பாட்டுக்கேட்டு ரசித்தாலும்
எல்லாமே அவளுக்கு
எரிச்சலாய்த்தான் இருக்கிறது...

கண்ணுக்குள் பொத்திவைத்த
கடைக்குட்டித் தம்பி
அவன்,
கணினியுடன் உட்கார்ந்து
காலம் கடத்தினால்
என்னவோ தெரியவில்லை,
எரிகிறது அவளுக்கு...

கண்ணாடிப் பார்வையில்
அப்பா
கதைகள் படிக்கக்கண்டால்,
என்னைக் கவனிக்க
யாருமில்லை என்றுசொல்லித்
தன்னாலே பேசுகிறாள்
தன்னிரக்கம் காட்டுகிறாள்...

அவர்,
என்னடி ஆச்சுதென்று
கொஞ்சம் அருகில்சென்று,
கண்பார்த்துக் கேட்டுவிட்டால்,
ஒன்றுமே பேசாமல்
உருகித்தான் போகிறாள்...

ரொம்பத்தான் அலட்டுகிறாய்
என்றுசொல்லி யாரேனும்
கோபத்தில் கொஞ்சம்
முகம்திருப்பிக் கொண்டுவிட்டால்,
பின்னாலே அழுகிறாள்
பேச்சிழந்து தவிக்கிறாள்...

என்னதான் ஆச்சு அம்மா?
ஓடிய ஓட்டத்தில்
நோயுற்றுப் போனாயோ?
வயதின் மாற்றங்களால்
வலுவிழந்து போனாயோ?

ஞாபகத்தின் அடுக்குகளை
ஊடுருவிப் பார்க்கிறேன்...
சின்ன வயசில்
சிரமமே பார்க்காமல்
என்னையும் தம்பியையும்
கண்ணுக்குள் இருத்தியவள்...

என்னவேலை யென்றாலும்
யாரையும் தேடாமல்
தன்னாலே செய்யத்
தலைப்பட்டு நின்றவள்,
இன்று,
தன்னைக் கவனிக்க
யாருமில்லை என்றெண்ணி
உள்ளுக்குள் புழுங்குகிறாள்
என்பதை உணர்ந்தேன்...

கண்ணில் நீர்திரையிட,
அவளைப் பார்க்கிறேன்...
அவள்,
இன்றைக்கும் தெரிகிறாள்,
எரிச்சலிலும் அழகாக...

இந்த கவிதையை படித்தவுடன் ஏனோ மனம் வலிக்கிறது






கண்ணுக்குள் பொத்திவைத்த
கடைக்குட்டித் தம்பி
அவன்,
கணினியுடன்
உட்கார்ந்து
காலம் கடத்தினால்
என்னவோ தெரியவில்லை,
எரிகிறது
அவளுக்கு...

எங்க வீட்லையும் இது நடக்கு
து .....

அனைத்தும் அருமையான வரிகள் நன்றி

கவியரசி சுந்தராவின் அருமையான கவிதை...

அவரது குறிஞ்சி மலர்கள் அருமையான அவரது கவிதைத்தொகுப்பு...

முத்தமிழ்மன்றத்தில் அவரது கவிதைகள் பிரசித்தம்...

இங்கே பகிர்ந்தமைக்கு மிக்க நன்றி தாஸ்...!

-சுந்தராவின் நண்பன் கலை