கத்தரி வெயில்

வெயிலின் தாக்கம் அதிகரித்துக் கொண்டிருந்தது. மக்களெல்லாம் மர நிழல்களையும், கடற்கரைகளையும் நாடிச் சென்று கொண்டிருந்தனர்.

சாலைகளில் தண்ணீர் கொட்டிக்கிடப்பது போல் காட்சியளித்தது. அது தண்ணீர் அல்ல, கானல் என்று ஏமாற்றிக்கொண்டிருந்தது கத்தரி வெயில்.

ஏன் இந்த வெப்பம் வருடத்திற்கு வருடம் அதிகரிக்கிறது? பூமி வெப்பமாவதற்குக் காரணமே மரங்களை வெட்டிச் சாய்பëபதுதான். விவசாய நிலங்களை எல்லாம் கட்டிடங்களாக்குவது, பிளாஸ்டிக் பொருட்களின் அதிகரிப்பு, சுகாதாரக் கேடுகள் என்றெல்லாம் பூமிக்குப் பாதிப்பை ஏற்படுத்தும் விஷயங்களை நாம் தொடரத்தானே செய்கிறோம்?

உச்சிப்பகல் வேளை.

ஒரு முதியவர் வெக்கையின் தாக்கத் தால் தள்ளாடித் தள்ளாடி மர நிழலைத் தேடி கம்பை ஊன்றியவாறு நடந்து கொண்டிருந்தார்.

அப்போது நாலைந்து சிறுவர்கள் அங்கே விளையாடிக் கொண்டிருந் தார்கள். அவர்களிடம் முதியவர், அரு கில் மரம் எதுவும் இருக்கிறதா என்று கேட்டார்.

அந்தக் சேட்டைக்காரச் சிறுவர்களோ, தாத்தாவைக் கிண்டல் செய்ய ஆரம்பித்தார்கள். ``தாத்தோவ்... நேரே போங்க... மரங்கள் அங்கே தானிருக்கு'' என்று சொல்லிவிட்டுத் தங்களுக்குள் சிரித்துக்கொண்டனர். அரைகுறைப் பார்வையோடு அந்த முதியவரும் அவர்கள் சொன்ன பாதையில் நடந்தார்.

அப்போதுதான் முதியவர் நடந்து செல்லும் பாதையைக் கவனித்தான் சிறுவன் சேகர். அது ஆபத்தான பாதை. இன்னும் சிறிது நேரம் நடந்தால் பாதாள படுகுழியில்தான் விழ வேண்டும்.

சேகர் முதியவரைப் பார்த்து அதிர்ச்சி அடைந்தான். பதட்டத்துடன் ஓடிப்போய் முதியவரின் கையைப் பிடித்து மேலும் அவரை நடக்க விடாமல் தடுத்தான்.

பிறகு கேட்டான், ``தாத்தா... எங்கே போறீங்க?''

``பேரப் பிள்ளையாண்டா... கத்தரி வெயில் தாக்குது. உடம்பெல்லாம் காந்துது. மர நிழலில் கொஞ்சம் உட்கர்ந்துட்டுப் போகணும்'' என்றார்.

``இந்தப் பாதையில் உங்களைப் போகச் சொன்னது யார்?''

``உன்னை மாதிரி நாலஞ்சு பொடிப்பசங்கதான் இந்த பாதை வழியா போகச் சொன்னாங்க.''

``நான் மட்டும் வரலேன்னா நீங்க படுபாதாளக் குழியில விழுந்திருப்பிங்க'' என்றான் சேகர்.

முதியவருக்கு அதிர்ச்சியில் உடம்பெல்லாம் நடுங்கியது. சேகரைக் கட்டிப்பிடித்து உச்சி முகர்ந்து கும்பிட்டு நன்றி கூறினார்.

முதியவரை அழைத்துக்கொண்டு போய் ஒரு மர நிழலில் உட்கார வைத்தான் சேகர்.

அருகில் சிறுவர்களின் சிரிப்பொலி கேட்டது. சேகர் அங்கே சென்று அவர்களைக் கோபத்துடன் பார்த்தான். அவனைப் பார்த்ததும் அவர்கள் பம்மினார்கள்.

அவர்களைப் பார்த்து சீற்றத்துடன் சேகர் பேசினான், ``டேய் பசங்களா... நமக்கும் முதுமைக் காலம் இருக்கு. நாளைக்கு நாமும் இந்த முதியவரைப் போல ஆகிடுவோம். அப்போ நமக்கும் இதே கதிதான் ஏற்படும். நமக்கு யாராவது இப்படித்தான் படுபாதாளக் குழியைக் காட்டுவாங்க... ஜாக்கிரதை!'' எனறு அவர்களை அதட்டிவிட்டு வேகமாய் நடந்தான்.

அந்த சேட்டைக்கார சிறுவர்களும் முதியவரிடம் மன்னிப்புக் கேட்டுக்கொண்டனர். சேகரின் மனிதநேயத்தைக் கண்டு அவர்கள் தெளிவாயினர்.

தாழை மு. ஷேக்தாசன்

எல்லோரும் சேகராய் மாறவேண்டும்.நன்றி.